به نام خدا

نامه امام به زیاد بن ابیه:

خدای را سوگند، سوگندی موکد و راست که اگر به من گزارش رسد که در ثروت عمومی مسلمانان از تو خیانتی سرزده باشد، چنان برخورد سختی از من ببینی که کم ارج و گرانبار منزوی شوی و از متن جریانهای اساسی جامعه بیرون افتی. والسلام (نهج البلاغه- نامه 20)

اقتصاد را پایدار و اسراف را واگذار و هم امروز، فردا را به یاد آر. از این مال در حد نیاز نگهدار و بیش از آن را برای روز نیازت پیش بفرست. آیا در حالی که به پیشگاه خدا، در عمل از متکبرانیف پاداش متواضعان را از او چشم داری و در حالی که خودف در نزا و نعمت غوطه وری واز قشرهای کم توان وبیوه زنان دریغشان میداری، مزد انفاق کنندگان را از خدایت انتظار داری؟ واقعیت جز این نباشد که انسان فراخور آنچه از پیش فرستاده است مزد می یابد و بر همان فرود می آید. (نهج البلاغه- نامه 21)

نامه امام علی 0ع) به اشعث بن قیس:

بی گمان کاری که به تو سپرده شده است نه لقمه ای چرب بلکه بار امانتی برگردن توست و در پاسداری از آن باید سرور خویش را پاسخگو باشی. تو را نرسد که درباره ملت خودسرانه تصمیمی بگیری، یا بدون در دست داشتن سندی اطمینان بخش، به کار خطیری اقدام کنی. بخشی از مال خدای عزوجل را در اختیار داری که خزانه دار آنی تا به منش بسپاری. در این صورت، بسا که من نیز برایت زمامدار بدی نباشم. (نهج البلاغه- نامه 5)

حضرت در این سه نامه بر پاسداری از بیت المال بسیار تأکید می کند. چیزی که مسئولین دولتی باید به شدت نسبت به آن پایبند باشند. اینمطالب خود بدون توضیحی بیان کننده وظایف دولتمردان است.